De Atlanticisten zijn in Amman aangekomen om de westerse invloed in West-Azië te vergroten. Ze roepen het spookbeeld op van een mogelijke ‘Arabisch-Israëlische NAVO’ en pogingen om de verzetsas in de regio tegen te gaan.
Het moment waarop de NAVO eerder deze maand besloot eenverbindingskantoor in Jordanië te vestigen, is verre van toevallig, gezien de extreme onrust die West-Azië teistert, schrijft Khalil Harb.
Deze stap sluit aan bij de recente agressieve interventies van de westerse militaire organisatie in Libië en Oekraïne, naast de aanhoudende betrokkenheid in Syrië, Jemen, Afghanistan, Soedan en het voormalige Joegoslavië.
De acties van de NAVO illustreren een consistent patroon van interventionistisch beleid door haar lidstaten, dat vaak het internationale recht aan zijn laars lapt en de regionale instabiliteit verergert.
De strategische positionering van de NAVO in West-Azië
De NAVO is nu gepositioneerd in het hart van West-Azië, met name in Jordanië, te midden van de onrust in Irak, Syrië en het bezette Palestina. Ondanks de robuuste aanwezigheid van de VS en het westerse leger en deinlichtingendienstin het Hasjemitisch Koninkrijk door de jaren heen, suggereert het opzetten van een NAVO-kantoor vandaag de dag een dringende strategische noodzaak.
Veel waarnemers zien dit als een voorbereiding op een grote oorlog of een perceptieoefening gericht op afschrikking, met name in het licht van IransOperatie True Promise tegen de bezettingsstaat in april. Het is echter vermeldenswaard dat het Jordaanse ministerie van Buitenlandse Zaken het besluit aankondigde om het NAVO-verbindingskantoor te openen injuli 2023, enkele maanden voor de Palestijnse verzetsoperatie Al-Aqsa Flood op 7 oktober 2023.
Maar geïnformeerde waarnemers, waaronder Jordaanse analisten, konden de infiltratie van de NAVO in de regio niet loskoppelen van het ongekende regionale conflict van drie maanden geleden. Toen Iran besloot om te reageren op de Israëlische aanval op zijn consulaatsgebouw in Damascus door raketten en drones af te vuren op Israël, werd de lucht boven Jordanië in feite een slagveld voor Amerikaanse, Britse, Israëlische, Franse en Jordaanse troepen die probeerden de Iraanse aanval te dwarsbomen.
In een gesprek metThe Cradlestelt een bron dicht bij de Axis of Resistance in Beirut de intrinsieke waarde van de verbeterde aanwezigheid van de NAVO ter discussie, gezien de toch al uitgebreide aanwezigheid van westerse troepen in en rond Amman. Het land herbergt momenteel ongeveer 3.000 Amerikaanse soldaten en aanzienlijke westerse militaire infrastructuur, waaronder bases en havens zoals Muwaffaq Salti Air Base enTower 22(de locatie van een dodelijke drone-aanval in januari).
Een voorbode van regionale onrust
Het opzetten van het NAVO-kantoor in Jordanië – een primeur in de regio – kan worden gezien als de eerste stap naar diepere betrokkenheid bij conflicten in West-Azië. Zoals de Jordaanse strategische expert Munther al-Hawarat aan The Cradle vertelt:
Jordanië wil een diplomatiek partnerschap versterken in afwachting van ontwikkelingen in de regio en streeft er ook naar om de NAVO te ondersteunen bij veel logistieke operaties, maar waarom op dit moment? Ik geloof dat er een mogelijkheid is van gevaarlijke ontwikkelingen en angst voor een grote regionale oorlog als er een confrontatie plaatsvindt tussen de bezettingsstaat en Hezbollah, en dus zou het kunnen uitmonden in een groot regionaal conflict.
Hawarat voegt eraan toe dat, gezien de mogelijkheid van verdere Iraanse interventie in dit conflict, “Jordanië een doelwit is voor toekomstige militaire operaties als die plaatsvinden, en daarom wil de NAVO een vorm van afschrikking creëren.”
Maar de scene is breder dan alleen Jordan. Hawarat legt uit:
De belangrijkste, duidelijke en brede boodschap die de NAVO wil sturen is dat we hier zijn, en in elk groot conflict in de regio zal de NAVO als bondgenootschap er deel van uitmaken en de regio niet aan een partij overlaten, of het nu Iran, Rusland of zelfs China is. De alliantie is echter nog steeds geïnteresseerd in de regio van het Midden-Oosten en ziet het nog steeds als een broeinest van regionale conflicten die kunnen leiden tot een internationaal conflict. Als het op een militaire confrontatie uitdraait, zal de NAVO actief zijn in dit conflict en zal het daarom elke militaire uitdaging van een regionale partij aangaan.
Met uitzondering van Israël natuurlijk.
Bevordering van de betrekkingen met Amman
Dr. Leila Nicola, hoogleraar Internationale Betrekkingen aan de Libanese Universiteit, adviseertin een gesprek met The Cradle om geen overhaaste conclusies te trekken:
De opening van het kantoor in Jordanië betekent niet dat Jordanië beschermd is door de NAVO of dat het op gelijke voet staat met de leden van de alliantie wat betreft de implementatie van gezamenlijke verdediging, zoals vastgelegd in artikel 5 van het alliantieverdrag. Het kantoor weerspiegelt eerder de geavanceerde relatie van de alliantie met Jordanië, naast de visie van de NAVO op haar positie in West-Azië, met name wat betreft het behouden van een voet aan de grond in de West-Aziatische regio en het niet openen van nieuwe fronten.
Volgens Dr. Nicola geeftde verklaringvan de Atlantische alliantie over de doelstellingen van het kantoor in Amman aan dat het “het Midden-Oosten [West-Azië] niet als een nieuw operatiegebied ziet. In plaats daarvan geeft de alliantie sinds het begin van de oorlog in Oekraïne prioriteit aan de bedreigingen die voortkomen uit de Oekraïens-Russische oorlog en de groeiende wereldwijde invloed van China.”
Advertisem*nt
Maar Nicola voegt toe: “Jordanië is in deze context om twee redenen belangrijk: de geografische ligging als een land dat grenst aan zowel Syrië als Israël, en de erkenning door de NAVO van het belang van Jordanië voor het behoud van de veiligheid van Israël.”
Het idee van een groeiend regionaal-internationaal conflict komt overeen met de analyse van de Jordaanse journaliste Rania al-Jaabari, die het NAVO-initiatief ziet als:
Een extra stap in het conflict over de totstandkoming van een multipolaire wereld, dat begon in Syrië, is verbonden met de huidige oorlog in Gaza, de speciale Russische militaire operatie in Oekraïne en strekt zich niet alleen uit tot de regio via de oorlog in Gaza, maar ook via het grote conflict tussen Israël, Hezbollah en Ansarallah in Jemen en Syrië.
Jaabari vervolgt: “Als we erkennen dat Israël slechts een Amerikaans vliegdekschip is in onze regio, zullen we begrijpen dat de NAVO haar fundamenten hier op veel manieren moet versterken. De kwestie beperkt zich misschien niet tot het opzetten van een NAVO-kantoor in Amman; de effectiviteit van dit kantoor in de komende dagen zal laten zien wat er op het spel staat zolang het unipolaire systeem zich terugtrekt in de wereld.”
Door een winkel te openen in Amman, betoogt Hawarat dat “NAVO een nieuw machtsevenwicht aankondigt, een evenwicht van afschrikking en een evenwicht om stabiliteit te garanderen binnen het kader van bepaalde grenzen van evenwicht en regels van betrokkenheid in de regio, die de grenzen van regionale oorlog niet mogen overschrijden. Met zijn enorme militaire macht, grote capaciteiten en het vermogen om logistiek en militair op een invloedrijke manier in te grijpen, staat NAVO tegenover elke partij die het als vijand ziet.”
Hij legt de “Jordaans-Atlantische” stap uit door te wijzen op bepaalde onvermijdelijkheden: De stap “komt in de context van een langetermijnstrategie. Jordanië maakte deel uit van NAVO-allianties, maar nu lijkt het erop dat er een proces is om deze alliantie institutioneel te stabiliseren. Dit hangt af van de stabiliteit van Jordanië in een onstabiele regio met veel conflicten.”
Jordanië ligt geografisch gezien tussen Israël, Saoedi-Arabië, Syrië en Irak. Daarnaast staat Jordanië aan de grenzen in contact met ongeveer 72 organisaties, aanwezig aan de noordelijke grenzen van Jordanië en de zuidelijke grenzen van Syrië, waar Iran via hen zou kunnen ingrijpen.
De weg vrijmaken voor een ‘Arabisch-Israëlische NAVO’
Tijdens een persconferentie vorige week kondigdeNAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg de opening van het kantoor aan, aan de zijlijn van de bondgenootschappelijke top in Washington. Hij verklaarde: “Jordanië is een langdurige, zeer gewaardeerde NAVO-partner.”
Hij wees erop dat het liaisonkantoor van de alliantie in Amman het partnerschap zal uitbreiden en bilaterale relaties naar een nieuw niveau zal tillen. De NAVO werkt nu nauwer samen met haar regionale partners, waaronder Jordanië, en allianties in Irak, Tunesië enMauritanië, evenals verschillende aangrenzende Middellandse Zee- en Perzische Golfstaten.
De status, strategische ligging en gewenste rol van Jordanië verschillen echter van die van de andere partners in de alliantie.
Diplomatieke bronnen in Beiroet vertellen The Cradledat de stap van de NAVO niet verrassend is. Jordanië onderhoudt al uitzonderlijke relaties met de landen die tot deze westerse militaire alliantie behoren, die het belang van de geografische ligging van het koninkrijk en de verschillende rollen die de Jordaanse monarchie kan spelen, beseft.
Maar er zijn grenzen aan hoe ver de NAVO haar agenda in Amman kan doorvoeren. Jordaniërs blijven zich grote zorgen maken over mogelijke ontwikkelingen in Palestina, met toenemende Israëlische pogingen om Palestijnen niet alleen uit Gaza te verdrijven, maar ook uit deWestelijke Jordaanoeveren de Jordaanvallei richting het koninkrijk.
In het licht van deze zorgen rijzen er vragen over welke logistieke ondersteuning het koninkrijk nodig zal hebben om een dergelijke noodsituatie te beheren. Wat voor soort bestuur of civiel crisismanagement zal nodig zijn? Bereidt de regio zich werkelijk voor op een groot conflict, vooral als Israël zijnagressieve actiesvoortzet en dreigt zijn noordelijke front met Libanon te escaleren?
Heeft de Jordaanse koning Abdullah bin Hussein eindelijk zijn lang gekoesterde visie gerealiseerd om een ”Arabisch-Israëlische NAVO” op te richten, waar hij jarenlang voor pleitte na zijn alarmistische theorie over een “Sjiitische Halve Maan”die zich in West-Azië zou vormen? De oprichting van het NAVO-verbindingskantoor in Amman zou slechts de eerste stap kunnen zijn naar Ammans verdiepende en potentieel gevaarlijkere betrokkenheid bij de complexe conflicten in de regio.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
